Παιδική παράσταση!

Στα πλαίσια της εκδήλωσης του Χατζηκυριάκειου Ιδρύματος το προηγούμενο Σαββατοκύριακο στο σταθμό του μετρό στο Σύνταγμα, έγινε η επίσημη πρόβα μιας πολλά υποσχόμενης παιδικής παράστασης, (το ξέρω γιατί έχω δει πρόβες), την οποία δυστυχώς δεν κατάφερα να παρακολουθήσω με το παιδί μου, λόγω ανωτέρας βίας (βλέπε ασθένεια). Έστειλα όμως αντιπρόσωπο την αδερφή μου, η οποία έχει εμπειρία από παιδιά και έχω εμπιστοσύνη στη γνώμη της. Μόλις οριστικοποιηθούν τα της παράστασης από τον καινούργιο χρόνο θα σας ενημερώσω αναλυτικότερα.

Η Μαρίκα λοιπόν μας ενημερώνει:

«Τι το ήθελε το post για την ομοιοπαθητική η αδερφή μου; Να ‘σου ο ανιψιός άρρωστος, μη χάσει! Έτσι δεν μπόρεσαν, μαμά και γιος να έρθουν στο σύνταγμα να παρακολουθήσουν την καταπληκτική παράσταση από την ερασιτεχνική ομάδα «Τρείς λαλούν και δυό χορεύουν!»
Έτσι προσφέρθηκα από μόνη μου, να γράψω εγώ τις εντυπώσεις μου, για την παράσταση με τίτλο «Η μεγάλη απόφαση του κούκου». Παρακαλώ την επιείκεια σας, γιατί με τις περιγραφές δεν τα πάω και πολύ καλά.

Έχουμε και λέμε λοιπόν!

Η παράσταση κράτησε λίγο παραπάνω από μισή ώρα. Το σενάριο το έχει γράψει η Μαρία Αντωνίου. Τα κουστούμια ήταν καταπληκτικά κατά τη γνώμη μου και κατά τη γνώμη μιας παρέας, που στεκόταν από πίσω μου και έτυχε να τους ακούσω να εκφράζονται με ενθουσιασμό για τα κουστούμια. Από ό,τι έμαθα εκ των υστέρων από την Φλώρα, τα κουστούμια τα έραψε ερασιτέχνης!

Το θέμα έχει να κάνει με έναν κούκο που αναγκάζεται να φύγει από την αυλή που ζει, για να μην τον φάνε οι άνθρωποι. Είχε πολύ ωραία μηνύματα μέσα το σενάριο και μου άρεσε, το ότι τα έλεγε ξεκάθαρα, χωρίς να ψάχνεις να δεις τι θέλει να πει ο ποιητής κι επίσης το ότι δεν τα επαναλάμβανε ξανά και ξανά για να τα εμπεδώσουμε. Δεν ξέρω για σας, αλλά εμένα με εκνευρίζουν κάτι θεατρικά που λένε ξανά και ξανά την ίδια πρόταση γιατί έχει βαθύ νόημα. (σαν τις σαπουνόπερες ένα πράγμα)

Οι «ηθοποιοί», αφού όλοι έπαιζαν ερασιτεχνικά (εκτός ίσως από τον κούκο από όσο μου είπε η αδερφή μου πάντα), ήταν όλοι καταπληκτικοί. Θεωρώ ότι η παράσταση αν και ερασιτεχνική, ήταν κλάσης ανώτερη από αρκετές επαγγελματικές παραστάσεις που έχει τύχει να παρακολουθήσω στο παρελθόν. Κι επειδή έχω οργανώσει κι εγώ παραστάσεις ερασιτεχνικές, μπορώ να πω ότι η συγκεκριμένη ήταν μια πολύ καλά δουλεμένη παράσταση, σε πλαίσια επαγγελματικά!

Κάτι άλλο που μου άρεσε είναι η ενημέρωση που έγινε στην αρχή ότι σε 5 λεπτά ξεκινάνε, καθώς κι ο τρόπος που έγινε.

Από κλεφτές ματιές που έριχνα στα πιτσιρίκια που παρακολουθούσαν την παράσταση, τα έβλεπα να κάθονται ήσυχα και να παρακολουθούν με ενδιαφέρον και δεν σηκώθηκαν παρά μόνο αφού τελείωσε η παράσταση! Νομίζω σ αυτό συντέλεσε και η διάρκεια της παράστασης, αφού δεν ήταν πολύ μεγάλη, ώστε να βαρεθούν.

Αν έχουν σκοπό να μεγαλώσουν την διάρκεια της παράστασης, όπως έμαθα από την ίδια σταθερή πηγή, την αδερφή μου, θα πρέπει κατά τη γνώμη μου να γίνει πολύ προσεχτικά.

Γενικά δεν έχω να κάνω κανένα αρνητικό σχόλιο, εκτός από μια ένσταση στην υπόθεση του έργου. Ο κούκος μπορεί να γίνει και κόκορας κρασάτος;»


Σχόλια

  1. Εύγε εύγε!!! Καλά τα λές! Δεν θα μπορούσα να τα έλεγα καλύτερα! χε χε χε
    Χωρίς πλάκα, πολλά εύγε για όλη την ομάδα "τρεις λαλούν και δυο χορεύουν". Αν κάνεις κάτι που αγαπάς, φαίνεται στο αποτέλεσμα. Και πάλι μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ρε κορίτσια ΚΟΥΚΟΥ τον λένε ΔΕΝ ειναι Κούκος!!
    Ειναι Κοκορας και τρώγεται με διάφορους τρόπους...

    εγω βεβαια θα ηθελα να είναι πινγκουινος και να τον λένε Αργύρη χα-χα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου