Φτερουγίσματα

Αναδημοσιεύω από το site «Μαμά...δες, μπαμπά...δες», «μια μικρή ιστορία για τα παιδιά που με τη φαντασία τους μπορούν να νικήσουν τα πάντα» Με συγκλόνισε και δεν μπορώ να γράψω τίποτε περισσότερο απ'ό,τι ήδη λέει... «O Moloch διαγνώστηκε με μία σπάνια μορφή καρκίνου στα 28 του. Σήμερα δημοσίευσε στο blog του μία ιστορία, ένα παραμύθι για να δώσει δύναμη στους γονείς και στα παιδιά που μπορει να έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο. Μια ιστορία ελπίδας! Το μόνο που ζητάει είναι να αναδημοσιευτεί το κείμενο του όσο μπορεί περισσότερο (αναφέροντας πάντα με σύνδεσμο τον δημιουργό του) και ρωτάει αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να εικονογραφήσει αυτή την ιστορία ή ακόμη και να την εκδώσει προκειμένου να μοιραστεί στα παιδιά και στους γονείς τους που έχουν ξεκινήσει τον δικό τους αγώνα ενάντια στην ασθένεια του καρκίνου.» «Το παρακάτω είναι μια μικρή ιστορία που έγραψα και απευθύνεται σε παιδιά που πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν καρκίνο. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αυτό που πέρασα εγώ

Τον τελευταίο καιρό έχω περάσει δύσκολα, με πολλές ανακατατάξεις, προβλήματα και έννοιες στη δουλειά μου και αλλού. Ευτυχώς έχω ένα γιο που καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά πριν το συνειδητοποιήσω εγώ η ίδια και μου «χτυπάει το καμπανάκι». Έτσι λοιπόν, άρχισε ξαφνικά να «βρέχει» το κρεββάτι του τη νύχτα, αλλά και το μεσημέρι στο προνήπιο σχεδόν κάθε μέρα. Αφού συνήλθα από το πρώτο σοκ, συζήτησα με δυο ανθρώπους που εκτιμώ πολύ, οι οποίοι με βοήθησαν να καταλάβω τι έκανα στον εαυτό μου και στο παιδί μου: Παρόλο που «σκοτωνόμουν» να προλάβω να τελειώσω τη δουλειά εγκαίρως και να είμαι εγώ αυτή που θα τον έπαιρνε από το σχολείο και μετά θεωρητικά ήμασταν μαζί, δεν ήμουν εκεί «ουσιαστικά»! Το μυαλό μου «έτρεχε» αλλού: στις εκκρεμότητες, στα προβλήματα, στις δυσκολίες, στις δουλειές. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως ήταν τόσο εύκολο να με παρασύρει η καθημερινότητα με τις έννοιες και τα προβλήματα και να με κάνει να χάσω την εστίασή μου στην ουσία! Και η ουσία είναι πως τα παιδιά μας, η οικ