Φτερουγίσματα

Την εμμονή του κανακάρη μου με τα επιτραπέζια παιχνίδια, με έμφαση στο «φιδάκι» και στο «γκρινιάρη», σας την έχω πει. Προχθές λοιπόν είχαν έρθει για επίσκεψη και οι δύο οι θείες του και φυσικά βρήκε ευκαιρία, τις στρίμωξε και παίξανε 4 παρτίδες φιδάκι. Στην ερώτησή μου όταν τελειώσανε ποιός κέρδισε, μου απαντάει η αδερφή μου: «Τρεις φορές εγώ και μία η άλλη θεία» Και ο Άγγελος σχολιάζει: «Εγώ τσάμπα έπαιξα!»

Εχθές με αυτόν τον υπέροχο καιρό, πήγαμε μονοήμερη εκδρομή στο εξοχικό των κουμπάρων μας στο Σούλι. Κάνουν πολύ καλή παρέα ο γιόκας μας με το γιόκα τους και το καταευχαριστήθηκαν! Αρχικά έπαιξαν με τα χώματα στον πίσω κήπο του σπιτιού και αργότερα στο ρυάκι, δίπλα στις πηγές, όπου πήγαμε για να φάμε. Περιττό φυσικά να περιγράψω, την κατάστασή τους μετά το παραπάνω παιχνίδι, όταν έφτασαν τα φαγητά και τους φωνάξαμε να φάνε! Τελειώνοντας και επιστρέφοντας, έλαβε χώρα η γνωστή στιχομυθία που ξέρουν όλες οι μαμάδες: «βάλε τη ζακέτα σου, το μπουφάν σου κλπ», με την ανάλογη γκρίνια από τους μπόμπιρες! Αφού λοιπόν δεν κατάφεραν να μας πείσουν με τα επιχειρήματά τους, έπιασαν το κουβεντολόι μεταξύ τους, για να μοιραστούν τον «πόνο» τους : Δημήτρης: «Άγγελε, εσύ κρυώνεις και φοράς το μπουφάν σου;» Άγγελος: «Όχι, δεν κρυώνω, αλλά η μαμά μου θέλει να το φοράω!» Δημήτρης: «Ούτε εγώ κρυώνω, αλλά και εμένα η μαμά μου θέλει να φοράω τη ζακέτα μου!» Άγγελος: «Όλες οι μαμάδες νομίζουν πως θα

Αρρώστησε το βλαστάρι μου και μας «έφαγε» η κλεισούρα από την Παρασκευή μέχρι και εχθές! Όπως όμως σε όλες τις περιπτώσεις, «ουδέν κακόν αμιγές καλού», διότι ανακαλύψαμε πρώτα από όλα, τις ηχοιστορίες των Ηχόμυθων: «Μια συνΝεφοπεριπέτεια» και «ήχος-μύθος σαν ενώσουν...παραμύθι θα μας δώσουν!» της Βασιλικής Χατζημανωλάκη από τις εκδόσεις LIBRO. Αυτά τα παραμύθια, έχουν παρουσιαστεί με τη μορφή Ηχοθεάτρου, από τους Ηχόμυθους στη Μουσική Σχολή Δάφνης, ακριβώς όπως τα παραμύθια «Αγαπημένε μου Άγιε Βασίλη» και «Πετάει-πετάει ο χαρταετός», που σας έχω ήδη παρουσιάσει με ενθουσιασμό από τα Φτερουγίσματα. Με τον ίδιο ενθουσιασμό λοιπόν, σας προτείνω τα παραπάνω βιβλία! Είναι πολύ προσεγμένα από τη σχεδίαση και την εικονογράφηση, έως το χαρτί που είναι τυπωμένα και το CD που περιέχουν. Και δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν από τις εξαίσιες παραστάσεις που παρακολουθήσαμε! Οι φωνές μελωδικές, η αφήγηση συναρπαστική και τα μουσικά όργανα που χρησιμοποιούνται, παρουσιάζονται αναλυτικά τόσο στις

Μετά την ανάρτηση της φίλης μας της Άσπας και αφού εφαρμόσαμε με επιτυχία την «επείγουσα αγκαλίτσα» που μας πρότεινε, την έχουμε «εξελίξει» σε πολλές αγκαλίτσες κάθε πρωί αφού ξυπνήσουμε, φάμε πρωινό και πριν ετοιμαστούμε για το σχολείο! Σήμερα λοιπόν, αφού αγκαλιαστήκαμε και κούρνιασε στην αγκαλιά μου, μου λέει: «Αααχ, τι ωραία απόλαυση!!!» Άααχ τι ωραίο συναίσθημα!!!

Έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο με φωτογραφίες της ANNE GEDDES, (αυτές με τα πανέμορφα μωρά σε καταπληκτικές πόζες), που μου είχαν φέρει δώρο όταν γέννησα το μωρό μου με τίτλο: «Τα πρώτα μου χρόνια-αναμνήσεις από την παιδική ηλικία» και συνειδητοποίησα πως φέτος θα γράψω στα γενέθλιά του (27/5) εντυπώσεις και αναμνήσεις για τα πέμπτα του γενέθλια! Οι αναμνήσεις ξεχύθηκαν ορμητικά και με πλημμύρισαν. Αντιγράφω από το κεφάλαιο «Η Άφιξή μου στο Σπίτι» την απάντηση που έγραψα τότε στην ερώτηση: «πως ένοιωθε η οικογένειά μου εκείνη την ημέρα»: «Χαρά-ευτυχία ανάμικτα με φόβο και άγχος για το αν θα ανταπεξέλθουν στον καινούργιο τους ρόλο ως γονείς και συγκίνηση γι αυτό το «θαύμα» που δημιούργησαν και που αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι είναι δικό τους! Ήσουν ένα πλασματάκι τόσο μικρούλικο και ταυτόχρονα τόσο νευρικό, τόσο αγαπημένο και ταυτόχρονα τόσο άγνωστο για μας, έπρεπε να σε «αποκρυπτογραφήσουμε» όσο μπορούσαμε καλύτερα για να μπορέσουμε να συνυπάρξουμε αρμονικά. Η μαμά-Φλώρα» Πέντε χ

Μπαμπάς και γιoς παίζουν μετά την καθιερωμένη πια παρτίδα «γκρινιάρη», (ευτυχώς την παρτίδα «φιδάκι» την γλυτώσαμε σήμερα), κυνηγητό μετά γαργαλητού, κατά προτίμηση στον λαιμό με το στόμα! Αφού λοιπόν ο μπαμπάς έχει βάλει αρκετές φορές «κάτω» τον μικρό γαργαλώντας τον και κάνοντας τον να ξεκαρδίζεται στα γέλια, («τρελαίνομαι» να τον βλέπω και να τον ακούω να γελά με την καρδιά του!), ο μικρός λέει αποφασισμένος στον μπαμπά: «Τώρα είναι η σειρά μου να σε γαργαλήσω! Κατέβα!!!!»

Πήγαμε που λέτε εχθές σε ένα πολυχώρο στα Σπάτα. Το λένε Blanos Sports Park-Bowling και είναι ένας πολύ καλός χώρος για όλες τις ηλικίες. Όπως καταλαβαίνετε από την ονομασία έχει απ'όλα: bowling, μπιλιάρδα, παγοδρόμιο και φυσικά παιδότοπο! Εγώ γενικά δεν είμαι πολύ υπέρ των παιδοτόπων, αφού νιώθω πως είναι ένα μέρος όπου «παρκάρεις» τα παιδιά για να πιείς καφέ και επίσης διαφωνώ με την απίστευτη εκμετάλλευση των ιδιοκτητών που τους γεμίζουν με όλων των ειδών τα παιχνίδια με κερματοδέκτες, προκαλώντας οικονομική αιμορραγία στους γονείς. Εξηγούμαι για να μην παρεξηγηθώ: δεν είμαι εναντίον της χρήσης των παιδότοπων γενικά, διαφωνώ στην συστηματική χρήση τους, αντί της προσπάθειας να βρεθεί μια καλύτερη εναλλακτική. Υπάρχουν όμως μέρες,(όπως η χθεσινή), που ο καιρός είναι χάλια και δεν μπορείς να βγεις με το παιδί σου στις κούνιες και πρέπει επειγόντως να βρεθεί κάτι να απασχοληθεί το βλαστάρι σου, που μετά το «κόλλημα» με τα πάζλ, έχει «φάει κόλλημα» με τα επιτραπέζια και θέλει ν

Με αφορμή την εξαίσια ανάρτηση (από τις πολλές), της φιλενάδας μου newagemama : «τα παιδιά ήταν μόνα» : Είτε το πιστεύετε, είτε όχι το προηγούμενο βράδυ, διάβαζα το ίδιο ακριβώς κείμενο, ανατριχιάζοντας και συνειδητοποιώντας πόσο πολύ «κόβουμε τα φτερά» στα παιδιά μας, από τους φόβους μας: μην πέσουν, μην χτυπήσουν, μην λερωθούν, μη, μη, μη... Σκεφτόμουν ότι οι σκέψεις αυτές, που έτσι κι αλλιώς συχνά με βασανίζουν, (τώρα τελευταία συχνότερα, είναι η αλήθεια), θα ήταν μια εξαιρετική αφορμή για ανάρτηση, αλλά με «πρόλαβε» η newagemama. Όταν λοιπόν, «τόλμησα» να της γράψω τα παραπάνω, σαν σχόλιο στο blog της, μου έκανε παράπονα πως έχω «βάλει στο ψυγείο το ιντερνετικό σπιτάκι μου» και «ότι περιμένουν μια ανάρτηση κι ας επαναληφθώ»! Την ευχαριστώ λοιπόν πολύ που με «ξύπνησε» και για την πίστη της σε μένα και ταρατατααααά, να 'μαι! Με αφορμή λοιπόν όλα τα παραπάνω, επιστρέφω (χε,χε,χε) με κάτι πιο ανάλαφρο (μην σας πάρω κι απ΄τα μούτρα!) σχετικό με τις χαζές ερωτήσεις που κάνουμε στ