Μπαμπάς και γιος...


Όσο με «κυνήγησε» εκείνος για να γίνουμε ζευγάρι πριν 15 χρόνια, άλλο τόσο τον «κυνήγησα» εγώ για να τον πείσω να γίνουμε γονείς. Ευτυχώς η αγάπη νίκησε το φόβο και η θέληση την ηλικία και τα κατάφερα πριν 7 χρόνια...
Άρχισε να φιλάει, να χαϊδεύει και να μιλάει στην κοιλιά μου από την αρχή, τότε που στο υπερηχογράφημα φαινόταν μια «φακή» και ακουγόταν μόνο μια καρδιά να χτυπάει: «Γειά σου φακή, τι κάνεις;» Συνέχισε όλο τον καιρό της εγκυμοσύνης και πάντα μα πάντα το μωρό μέσα από την κοιλιά μου ανταποκρινόταν!

Όταν γεννήθηκε ο Άγγελός μας (ήταν μαζί μου κατά τη διάρκεια του τοκετού) γελούσε και έκλαιγε μαζί. Την πρώτη μέρα που τον πήραμε σπίτι τον βρήκα στο σαλόνι με το μωρό αγκαλιά να κλαίει από συγκίνηση.


Την ημέρα (ή νύχτα, δεν θυμάμαι) που ο μικρός έκλαψε για πρώτη φορά στο σπίτι , μόλις άκουσε τη φωνή του μπαμπά, σταμάτησε αμέσως.

Τον έκανε μπάνιο, τον άλλαζε και τον έντυνε πιο επιδέξια από εμένα. Εντάξει σ’ αυτό, έπαιξε ρόλο κι η εμπειρία (είναι μεγαλύτερος 13 χρόνια από την αδερφή του που επιπλέον γεννήθηκε πρόωρη και ήταν ιδιαίτερα μικροσκοπική)


Ο μικρός ήταν λιγότερο από ενός έτους, όταν χρειάστηκε να φύγει μία εβδομάδα ταξίδι για δουλειά. Ο γιος λοιπόν, ξυπνούσε κάθε μέρα όλο και νωρίτερα (φτάσαμε να ξυπνήσει στις 3 τα ξημερώματα!) ζητώντας τον «μπαμπά;» που ήταν στη δουλειά («κάποια στιγμή θα τον πετύχω που θα μου πάει, πόσο πρωί φεύγει γι αυτή τη δουλειά τέλος πάντων!»)


Η σχέση μπαμπά και γιου, όσο περνάνε τα χρόνια γίνεται όλο και πιο γερή, όλο και πιο ουσιαστική, με μένα να τους καμαρώνω όταν αγκαλιάζονται, όταν βλέπουν μαζί τηλεόραση (ποδόσφαιρο και φόρμουλα 1 παρακαλώ!) και ανταλλάζουν εντυπώσεις και  σχόλια, όταν παίζουν, όταν γαργαλιούνται, όταν κοιμούνται (πώς γίνεται να κοιμούνται ακριβώς στις ίδιες στάσεις, μα ακριβώς όμως;), όταν, όταν...


Το Δεκέμβριο το παλικαράκι μας άρχισε ποδόσφαιρο στην αγαπημένη (τους) ομάδα κι έχει προπονήσεις και αγώνες Παρασκευή απόγευμα, Σάββατο και Κυριακές πρωί, στις οποίες ο μπαμπάς τον πηγαινοφέρνει χωρίς καθόλου (το τονίζω το καθόλου) γκρίνια!
Παρόλο λοιπόν που όλο αυτό μας έχει κάνει τα πρωινά του Σαββατοκύριακου άνω κάτω, (δεν μπορούμε να φάμε σαν οικογένεια πρωινό και δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε σχεδόν τίποτα), νιώθω πως μπαμπάς και γιος χτίζουν ακόμη περισσότερο την σχέση τους και έτσι παρόλο που γκρινιάζω...μ’αρέσει!  

Με αφορμή λοιπόν, το επαγγελματικό ταξίδι του μπαμπά μας: «Μπάμπη μας λείπεις πολύ...»

Εύχομαι να συνεχίσει να δυναμώνει αυτή η σχέση και να θεριεύει η αγάπη μεταξύ τους, όπως δυναμώνει και θεριεύει η δική μου η αγάπη για τους άντρες μου. 

Τελειώνοντας έχω να πω ένα πράγμα: Αγάπη μου, συνέχισε την καλή δουλειά!

Υ.Γ. Όπου Μπάμπη από το daddy, κατά το Μαμά-mommy, Μπαμπά-Μπάμπη (το daddy δεν μας «κολλάει») και έχουμε την χιουμοριστική απάντηση του μπαμπά: «Ποιος είναι αυτός ο Μπάμπης παιδί μου...»  

Σχόλια

  1. αχ μωρε τι τρυφεραδες! απιστευτες στιγμες! ετσι αγαπημενοι να ναι παντα και εσυ να τους καμαρωνεις και να σαι η γυναικα της ζωης τους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι καλά που τα λες! Είναι τόσο σημαντική η σχέση πατέρα-παιδιού... Και κάνεις τόσο καλά που την ενθαρρύνεις!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μπράβο στο μπαμπά σας Φλώρα!!! Έτσι πρέπει να είναι όλοι οι μπαμπάδες. Να συμμετέχουν στην ανατροφή και στην καθημερινότητα των παιδιών. Εχουν και εκείνοι πολλά να προσφέρουν. Είναι τόσο απλοί, δεν γκρινιάζουν, τα βλέπουν όλα πιο εύκολα σε σχέση με τις μαμάδες:)
    Άντε με το καλό να επιστρέψει!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος15/5/13, 10:47 μ.μ.

    οταν διαβαζω ολα αυτα αληθεια καμαρωνω και καμαρωνω σαν μανα που μπορεσα να κανω τα παιδια μου να σεβονται και να αγαπανε τους συντροφους τους και τα παιδια τους.ειναιτο πιο ομορφο πραγμα στη ζωη η καλη σχεση η αγαπη ο σεβασμος και αυτο το δεσιμο αχ αυτο το δεσιμο που με απογειωνει.
    μακαρι ο θεος να βαλει το χερι του για πολλα πολλα χρονια ακομη σαυτες τις τοσο γλυκες στιγμες και να σε αξιωνει παντα να αγαπας και να καμαρωνεις τους αντρες της ζωης σου (ειναι και ομορφοσογο αλωστε) δεν μπορεις να πεις.οχι μπορεις????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. xaxaxaxa κι εγώ νόμιζα πως Μπάμπης είναι το όνομα του άντρα σου χαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παντού υπάρχει ένας Μπάμπης!! Κι εμείς Μπάμπης! :)

    Να είναι γεροί να τους καμαρώνεις και τους δύο!!
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τι γλυκιά ανάρτηση!
    Ετσι πρέπει να ναι οι μπαμπάδες...Με ενοχλεί πολλές φορές που δεν έρχονται μπαμπάδες στο σχολείο να ρωτήσουν για τα παιδιά. Δεν είναι θέμα δουλειάς μόνο γιατί και οι μαμάδες εργάζονται
    Ο αδερφός μου έγινε μπαμπάς πριν 15 μέρες. Απέκτησε και γιο και κόρη. Μικρούλια τα μωρά μας , 2 κιλά είναι η μικρή και βλέπω πόσο άλλαξε ο αδερφός μου. Πιο τρυφερός πιο εκδηλωτικός , μπαμπάςςςς!!!Και εγώ φυσικά χαζοθεία

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Τι γλυκός μπαμπάς! Εισαι τυχερή, μου θύμισε το Θοδωρή, ίδια τρέλα κουβαλάνε...
    Σε συμπαθώ πολύ, θέλω να το ξέρεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ανώνυμος16/5/13, 2:13 π.μ.

    Βλέπω τις φωτογραφίες και κλαίω...να είναι πάντα καλά!!! Κσι συ Φλώρα σταματά να μας συγκινείς......Ο θείος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. ....ΕΤΣΙ ΕΙΝΑΙ...ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑ ΑΓΟΡΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΤΗΝ ΜΑΝΟΥΛΑ ΤΟΥ...ΑΛΛΑ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΤΟΥ..ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΟ ΠΡΟΥΠΟ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΟ ΠΑΙΡΝΕΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ...ΝΑ ΘΕΩΡΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΤΟ ΣΟΥ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ...ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΥΤΗ Η ΣΧΕΣΗ ΠΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥΝ...ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ανώνυμος16/5/13, 11:19 μ.μ.

    Πόσο όμορφη σχέση Φλώρα! Πόσο σημαντική για όλους σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ευχαριστώ πολύ κορίτσια! Νιώθω πολύ τυχερή πραγματικά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου