Καλοκαιράκι και ατάκες...

Πρόσφατα φύγαμε για ολιγοήμερες διακοπές και φυσικά αφού ήμασταν συνέχεια μαζί με τον πρίγκηπα, η ατάκα πήγε σύννεφο! Τις περισσότερες όμως, τις «πετούσε» σε ανύποπτες στιγμές, όταν δεν είχα τρόπο να σημειώσω, με αποτέλεσμα να ξεχάσω τις μισές (δεν θέλω σχόλια τύπου «αυτά είναι κληρονομικά» όπως του συζύγου-τον είδα κι αυτόν με τη μνήμη χρυσόψαρου, καμιά από αυτές που έχανα δεν θυμόταν-τς,τς,τς)

Κάστρο Πλαταμώνα

Πάρτε λοιπόν μια γεύση:

Μερικές μέρες διανυκτερεύσαμε στο Κτήμα Μπέλλου όπως και πέρυσι. Θέλει να μας θυμίσει κάτι από εκείνη την διαμονή συγκρίνοντάς το με τη φετινή:

-Το «πριν» (περσινό) καλοκαίρι ...

Και κάποια άλλη στιγμή:

-Κάποια «πρωιά» (πρωινά)...

Είμαστε στο αυτοκίνητο και ο δρόμος έχει πολλές ανηφόρες και κατηφόρες:

-Ο δρόμος «κατηφορεύει» και «ανηφορεύει» συνέχεια...

Βρέχει ξανά (δεν θα γκρινιάξω για τον καιρό...) 

-Μαμά βρέχει, ή μάλλον όχι, ψιχαλίζει, ε....τέλος πάντων, ψιχαλοβρέχει!

Είναι στην τουαλέτα και ο πατέρας του χτυπάει την πόρτα συνέχεια για να τον πειράξει. Βγαίνοντας:

-Μπαμπά γιατί μου χτυπάς την πόρτα…άσκοπα; 

Έχει κάνει μπάνιο, γυρίζοντας από τη θάλασσα και ο πατέρας του καθυστερεί να μπει να κάνει κι αυτός:

-Μπαμπά κάνε μπανάκι,

για να κατεβούμε στο παρκάκι,

να φάμε τοστάκι

και παγωτό χωνάκι... (έχω παιδί ποιητή όχι αστεία!)

Υ.Γ. Όχι, δεν θα γκρινιάξω για τον καιρό...ούτε για τίποτε άλλο (αυτό είναι ίσως θέμα για άλλη ανάρτηση)...κρατιέμαι (sic...)