Τι μας «λέει» μια παιδική ζωγραφιά No 2...

Η πρώτη μας συνεργασία με την Μαρία, μέσω της ανάρτησης «Τι μας «λέει» μια παιδική ζωγραφιά» είναι ακόμη μία από από τις πιο δημοφιλείς αναρτήσεις στα Φτερουγίσματα, όχι μόνο για τους αναγνώστες που το διαβάζουν συστηματικά, αλλά κι από αναγνώστες που ψάχνουν στο ίντερνετ με λέξεις κλειδιά: «τι μας λέει μια παιδική ζωγραφιά».
Νιώθω πως οι γονείς πραγματικά ενδιαφέρονται πολύ να ξε-κλειδώσουν τα μηνύματα που κρύβονται σε στην παιδική ζωγραφιά.
Και η ίδια η Μαρία, όπως μου γράφει στα μέηλ που ανταλλάξαμε, έχει αντιληφθεί ότι υπάρχει, ένα αυξημένο ενδιαφέρον για το παιδικό σχέδιο. Και συνεχίζει: «Αυτό είναι πολύ θετικό! Βέβαια, είναι ένα θέμα που θέλει προσοχή. Γράφουν πολλοί γονείς, στην προσπάθειά τους να βοηθήσουν κι αυτοί (τι να κάνουν..), για περιπτώσεις που χρειάζονται οπωσδήποτε ψυχολογική παρέμβαση (π.χ για παιδιά πάρα πολύ εσωστρεφή, επιθετικά). Οπότε τους ξεκαθαρίζω ότι δεν μπορώ να τους προσφέρω έγκυρες συμβουλές, ότι πρέπει να δουν κάποιον ειδικό και ότι απλώς έγραψα βιβλιογραφικά ένα άρθρο. Μακάρι να υπήρχε μεγαλύτερη επικοινωνία παιδιού-γονέων και κοινότητας...»



Όπως βλέπετε, της έστειλα μια ζωγραφιά του γιου μου, που μετά από πολλούς κόπους και βάσανα, εδέησε να μου ζωγραφίσει! Δεν ζωγραφίζει πια τόσο συχνά όσο παλαιότερα, παραείναι στατικό μάλλον για εκείνον και από τα στατικά προτιμάει πια τα βιβλία και την τηλεόραση ή το PC (τα 2 τελευταία με αυστηρούς περιορισμούς)
Οι σκιές είναι από άλλη παλαιότερη ζωγραφιά που είχε ζωγραφίσει στην πίσω πλευρά της σελίδας (είναι και οικολόγος!) Το δέντρο το έχει ζωγραφίσει με άλλες μπογιές γι αυτό και δείχνει διαφορετικό. Δύο πεταλούδες, ένα χελιδόνι, μερικά άλλα πουλιά και μία γάτα. Το σπίτι είναι το σπίτι μας και στα δεξιά είμαστε εμείς που «θαυμάζουμε το δέντρο» (τα λόγια του ακριβώς). Στην αρχή δεν ζωγράφισε εμάς (είμαστε μέσα στο σπίτι), αλλά μετά το μετάνιωσε...

Και η Μαρία μου απάντησε:

«Η αλήθεια είναι ότι όσο μεγαλώνουν, τα παιδιά ζωγραφίζουν λιγότερο και λόγω της αντίληψής τους ότι αυτό που φτιάχνουν δεν είναι αισθητικά άρτιο (απογοητεύονται που δεν μπορούν να αποτυπώσουν ό,τι βλέπουν) και γιατί αποκτούν άλλα ενδιαφέροντα. Ο μικρός σιγά-σιγά θα αποκτήσει κι άλλους τρόπους αυτο-έκφρασης, οι οποίοι και αυτοί, μαζί με το σχέδιο θα αποτελούν αντανάκλαση της προσωπικότητάς του. Ένα παιδί, λοιπόν, που ζωγραφίζει με έντονα χρώματα, ένα πλούσιο σχέδιο, δεν παραλείπει μέλη της οικογένειας του ή δεν τα σχεδιάζει χωρίς μέλη κλπ, είναι ένα παιδί που είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει τη θέση του στην οικογένεια και την αγάπη και το ισορροπημένο περιβάλλον που λαμβάνει από τους γονείς. Το αν θα είναι μέσα ή εκτός σπιτιού δεν έχει ιδιαίτερη σημασία από τη στιγμή που στο μυαλό του σπίτι=οικογένεια= αγάπη. Συνήθως, τα παιδιά με έντονα προβλήματα στο σπίτι, παρουσιάζουν σχέδια που και να μην γνωρίζεις επί του θέματος μπορείς να το καταλάβεις (δεν ζωγραφίζουν γονείς στο σχέδιο της οικογένειας π.χ ή αναπαριστούν σκηνές βίας) Μην ανησυχείς, λοιπόν. Είσαι μια εξαιρετική μητέρα και ό,τι προσφέρεις στον Άγγελο και εσύ και ο μπαμπάς του, μετουσιώνεται στον χαρακτήρα του σε αυτοεκτίμηση και σεβασμό.
Από εδώ και πέρα, και όσο μεγαλώνει, θα μπορείτε να συζητάτε περισσότερο και πάνω στα συναισθήματά του και πάνω σε όλα τα θέματα. Έτσι, θα τον ξε-κλειδώνεις κι εσύ :)

Σ' ευχαριστώ πολύ που μου έγραψες και ό,τι άλλο χρειαστείς και μπορώ να βοηθήσω, πες μου!»

Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάζει και το άρθρο με τίτλο «Το παιδικό σχέδιο: Η κρυφή γλώσσα των παιδιών» που έγραψε για το ιστολόγιο Μαμά...ΔεςΜπαμπά...Δες... πριν τρία χρόνια.

Η Μαρία Αρναουτάκη είναι απόφοιτη του τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και πέρασε τον τελευταίο χρόνο στην Τσεχία, όπου φοιτούσε στο Πανεπιστήμιο της Δυτικής Βοημίας. Παράλληλα, δίδασκε Αγγλικά σε παιδιά Δημοτικού, στα πλαίσια του προγράμματος Erasmus. Την ενδιαφέρουν πολύ θέματα της αναπτυξιακής ψυχολογίας και της νευροψυχολογίας. Ερευνητικά έχει ασχοληθεί με τον σχολικό εκφοβισμό, όπου συμμετείχε στην έρευνα της Ε.Ψ.Υ.Π.Ε, και αυτή τη στιγμή εργάζεται πάνω σε μια συγκριτική μελέτη για την αντίληψη της μοναξιάς από τα παιδιά της Τσεχίας και της Ελλάδας, αντίστοιχα. Περιστασιακά, αρθρογραφεί για το site mamadesmpampades.gr και είναι blogger στο edwkiekei.blogspot.gr, ένα νέο blog, που ήρθε να αντικαταστήσει τον Υπογραμμιστή (ypogrammistis.blogspot.gr). Mιλάει Αγγλικά, Γερμανικά και Πορτογαλικά. 

Σχόλια

  1. Φλώρα μου! Με συγκίνησες πολύ με την ανάρτησή σου! Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ και σου εύχομαι ό,τι καλύτερο για όλη την οικογένειά σου, και ιδιαίτερα για τον Άγγελο. Είναι πολύ τυχερός που έχει τόσο εξαιρετικούς γονείς, που τον γεμίζουν με αγάπη! Σ' ευχαριστώ πολύ και πάλι, και σε ό,τι άλλο μπορώ να βοηθήσω, θα το κάνω! (Αυτές είναι οι χαρές του blogging, να γνωρίζεις εξαιρετικούς ανθρώπους, σαν κι εσένα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοριτσάκι μου γλυκό εγώ σ΄ευχαριστώ! Η χαρά μου είναι μεγάλη που σε γνώρισα και με τιμάς δεύτερη φορά με την ανάλυσή σου αυτή. Ελπίζω και εύχομαι να ακολουθήσουν κι άλλες εδώ ή αλλού (ξέρεις εσύ!)
      Με συγκινείς πολύ με τα γλυκά σου λόγια και σου εύχομαι από καρδιάς τα καλύτερα!

      Διαγραφή
  2. τι τη θες την ανάλυση της ζωγραφιάς; αφού το λέει το παιδί: ΜΕ ΑΓΑΠΗ ! τι άλλο να καταλάβεις; χαχαχα
    ευτυχώς τις δικές μας τις καταχωνιάζουμε ,γιατί αν βγουν στην επιφάνεια αλίμονό μου!
    καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα,χα,χα...
      Νάσια, δεν νομίζω, όλο και κάτι καλό θα έχουν να πουν οι ζωγραφιές των παιδιών σου...

      Διαγραφή

Δημοσίευση σχολίου