Ατάκες ξανά!

Επειδή αρκετά με την κατάθλιψη και τα ψυχολογικά μου, έχουμε κι ένα παιδί να μεγαλώσουμε και αυτό το παιδί τον τελευταίο καιρό μας έχει «ξεκάνει» με τις ατάκες του:

Είναι η ώρα για ύπνο.
Εγώ: «Ώρα να πας για ύπνο Άγγελε!»
Άγγελος: «Όχι!» (πρωτότυπο!)
Εγώ: «Αμάν βρε Άγγελε, κάθε φορά που είναι ώρα για ύπνο, ποτέ δεν θέλεις να πας, γιατί;»
Άγγελος: «Μ’ αρέσει η δράση!»
(Κάνω κι εγώ κάτι ερωτήσεις!)

Εγώ: «Άγγελε, σκαρφάλωνες πάλι στο δέντρο κι ανησυχώ βρε παιδί μου!»
Άγγελος (με νόημα): «Μην ανησυχείς μαμά, ΞΕΡΩ τι κάνω!»
Ακολουθεί αναλυτική περιγραφή για το πως διαλέγει τα δέντρα που θα σκαρφαλώσει να μην είναι κάθετα τα κλαδιά, αλλά να έχουν αρκετή κλίση ώστε να σκαρφαλώνει πιο εύκολα και σίγουρα, μπλαμπλαμπλα, για να καταλήξει:
«Δεν είμαι χαζός μαμά, είμαι προσεκτικός, ΞΕΡΩ τι κάνω!»

Εγώ: «Βρε παιδί μου πώς έχεις κάνει έτσι τα πόδια σου, όλο μελανιές!»
Άγγελος (με νόημα): «Μαμά, ΜΠΑΛΑ παίζω, τι θέλεις να κάνω! »
(τώρα μεταξύ μας δεν έχει και άδικο!)

Είμαστε καλεσμένοι σε παιδικό πάρτυ σε παιδότοπο κοντά στην περιοχή που μένει η πεθερά μου. Το πάρτυ είναι στις 6 το απόγευμα κι έχουμε πάει από νωρίς για να φάμε παρέα και να κερδίσουμε χρόνο μετακίνησης. Η πεθερά μου θέλει να μας δώσει τα καλούδια της, τα οποία θέλουν ψυγείο, οπότε συμφωνούμε να περάσουμε γυρίζοντας από το πάρτυ να τα πάρουμε.
Φεύγοντας για το πάρτυ μας ρωτάει:« Τι ώρα περίπου να σας περιμένω;»
Και πριν προλάβω να απαντήσω,  ο Άγγελος απαντάει: «Κατά τις 12»
(άγριες διαθέσεις από τώρα;)

Στο παιδικό πάρτυ που μας κάλεσαν τον τράβηξαν 2 πολύ όμορφες φωτογραφίες τις οποίες και προμηθευτήκαμε. Στη μία ήταν καθιστός και στην άλλη ξαπλωμένος στο πλάι με το χέρι να στηρίζει το κεφάλι του.
Τις «στόλισα» και τις δύο στο σπίτι, μέχρι που η αδερφή μου μου ζήτησε την μία από τις δύο (όποια ήθελα εγώ) για να την βάλει στο γραφείο της στη δουλειά
(είχε μια πολύ παλαιότερη του ανιψιού της και ήθελε να την ανανεώσει). Της έδωσα χωρίς να τον ρωτήσω (σφάλμα, μέγα σφάλμα!) την φωτογραφία που ήταν γερμένος στο πλάι, γιατί η άλλη μου άρεσε προσωπικά περισσότερο.
Όταν το ανακαλύπτει μου «κάνει σκηνή» λέγοντάς μου: «Αφού ΕΓΩ ήμουν στις φωτογραφίες, ΕΓΩ έπρεπε να αποφασίσω!»
(Δίκιο, δίκιο!)

Του αρέσει να χοροπηδάει και να παίζει με τα μαξιλάρια στο διπλό κρεββάτι.
Τον ακούω να περιγράφει: «Και ο Άγγελος παλεύει με τον κύριο Μαξιλάρι νούμερο 1 και του δίνει μια διπλή στριφογυριστή μπουνιά...και ο κύριος Μαξιλάρι πέφτει νοκ άουτ!»

Έχει τα γενέθλιά του στις 27 του μήνα και με αφορμή το παιδικό πάρτυ που προανέφερα, μου ανακοινώνει πού θέλει να γίνει το πάρτυ και ποιούς θέλει να καλέσει. Η λίστα είναι διπλάσια από την περσινή χρονιά και όσο να’ναι με κόβει ένας κρύος ιδρώτας.
Όταν επιστρέφει ο πατέρας από τη δουλειά το βράδυ ρωτάει: «Τι θα φάμε για βραδινό;»
Εγώ: «Άσε το φαγητό και άκου τι έχει να σου πει ο γιος σου!»
Ο πατέρας ακούει κι αρχίζει να χλωμιάζει:«Θα λιποθυμίσω!»
Άγγελος:«Περίμενε να φας πρώτα για να λιποθυμήσεις χορτάτος!»

Υ.Γ. Η καταγραφή αυτή μετά από πολύ καιρό, είναι νομίζω ο καλύτερος τρόπος τη δεδομένη στιγμή, για να «γιορτάσω» την γιορτή της μητέρας...
Χρόνια πολλά σε όλες τις μάνες του κόσμου!