Πόνεσε...

Το λέει και το τραγούδι «...εμείς γι' αλλού κινήσαμε γι' αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει»  Ετοίμαζα τριλογία (!) για την μητρότητα, στο πρώτο μέρος της οποίας περιέγραφα περιληπτικά την εμπειρία της γέννησης του γιού μου, με αφορμή τα 8α γενέθλιά του.
Όμως, οι εξελίξεις με πρόλαβαν και ήρθε και ανατράπηκε το σκηνικό:
Η καλοκαιρινή άδεια του άντρα μου, είχε προγραμματιστεί για την δεύτερη και τρίτη εβδομάδα του Ιούλη και είχαμε με τη σειρά μας προγραμματίσει να φύγουμε οικογενειακώς οι τρεις μας για 5 ημέρες (πάλι καλά γιατί παραπάνω μέρες δεν προβλέπεται λόγω ισχνών οικονομικών...), την πρώτη εβδομάδα της άδειας, αφού μετά ακολουθεί το καθιερωμένο εδώ και χρόνια, 15νθήμερο διακοπών του μονάκριβου υιού στο Λουτράκι με τη γιαγιά του.
Εχθές λοιπόν, ήρθε ο σύζυγος και μου ανακοίνωσε ότι τελικά η άδειά του για διάφορους λόγους, μετατίθεται μία εβδομάδα μετά και άρα συμπίμπτει με το 15νθήμερο της γιαγιάς. Κάνουμε διάφορους υπολογισμούς και καταλήγουμε ότι θα πρέπει να κανονίσουμε να φύγουμε με το ξεκίνημα της αδείας και να τον πάμε στο Λουτράκι αμέσως μετά, ώστε να χάσει μόνο 4 ημέρες από τις διακοπές με τη γιαγιά. Ας τον ρωτήσουμε λέω εγώ (πιο δημοκρατική πεθαίνεις!) για να εισπράξουμε την απάντηση: «όχι, θέλω να πάω με τη γιαγιά όλες τις μέρες, με σας, πάμε του χρόνου»
Άουτς! Πόνεσε....

Ονειρευόμουν τέτοια, αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο!


Υ.Γ. Σας παρακαλώ πολύ μην μου πείτε: «καλά, δεν χαίρεσαι; καλύτερα! θα πας χαλαρές διακοπές με τον άντρα σου» ή «εσάς σας έχει όλο το χρόνο» ή «παιδί είναι, λογικό είναι να θέλει να κάνει διακοπές εκεί που νιώθει πιο ανεξάρτητος» και τέτοια, αφενός γιατί είναι οι μοναδικές διακοπές που μπορούμε να κάνουμε οι τρεις μας (εκτός κι αν γίνει κάποιο θαύμα) και αφετέρου παρόλο που τα ξέρω και τα κατανοώ, δεν το κάνει να πονάει λιγότερο....    


Σχόλια

  1. οκ.. δεν θα το πω..
    γιατί καταλαβαίνω πως πονάει..
    θα πω όμως να το δεις σαν ευκαιρία να μείνετε λίγο οι δυό σας με τον άντρα σου, πόσα χρόνια έχουν περάσει απ' την τελευταία φορά;
    φιλιά πολλά, καλό μήνα, καλό καλοκαίρι και να θυμάσαι πως σε όλα τα πράγματα υπάρχει και μια άλλη πλευρά.. :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. αχ και εγω στα πατωματα θα επεφτα το ομολογω! συμπερασμα: παυεις να εισαι δημοκρατική και δεν ξαναρωτάς!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. αχ Φλωράνς...σε καταλαβαίνω κι εμένα θα με πονούσε...από την άλλη τη γιαγιά τη χρειάζεται περισσότερο δεν την έχει όπως εσάς...οπότε άσε τον να κάνει τα δικά του και...κάνε κι εσύ τα δικά σου...μην είσαι "κορόιδο", ένα δώρο σου κάνει το παιδί, γνώμη μου είναι να το δεχτείς...αντε τυχερούλα!!!!Φιλιά και καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωχ. Θα έρθει αυτή η στιγμή κάποια ... στιγμή! Που δε θα προτιμούν τη μανούλα. Η σωστή μαμά βέβαια αφήνει το παιδί της να πάει μπροστά και ύστερα τρώει τα λυσσακά της μόνη της ή καλύτερα με τις φίλες της!
    Σε νιώθω ΠΟΛΥ!!!!!!
    Καλό μήνα Φλώρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλό μήνα! Ανάμεικτα συναισθήματα θα είχα εγώ! Σίγουρα θα πόναγε πάντος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όχι καλέ, δε θα πούμε τέτοια... γιατί να πούμε ψέμματα άλλωστε; Αφού νιώθουμε κι εμείς ΑΚΡΙΒΩΣ το ίδιο!

    Καλή συνέχεια και καλές διακοπές

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. έτσι θα αισθανόμουν κι εγώ.. από τώρα το έχω δηλώσει.. δεν θα πάμε ποτέ μόνοι μας διακοπές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φλωράκι μου εντάξει δεν θα το πω....πάντως και μένα θα με πονούσε:)))
    Έχω προετοιμαστεί για την ώρα εκείνη που θα μας παρατάνε για άλλαες πιο ενδιαφέροντες (για εκείνα) καταστάσεις. Από τόσο νωρίς ε;;;
    Πονάει Φλώρα μου πονάει:)
    Και εσύ τι την ήθελες τη δημοκρατία;;; Χα χα χα
    Για να γλυκάνω την πίκρα βέβαια θα σου πω πως και εμείς στη θέση του, στη γιαγιά θα θέλαμε να πάμε που θα περνούσαμε βασιλικά και χωρίς "μη" και "όχι". Όπότε προσπάθησε χαμογέλα και απόλαυσε τις διακοπές με το χάσμπαντ όπως τον καιρό που ήσασταν νιοί:)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου