Απολογισμός ή κάπως έτσι...


Το καλοκαίρι του 2009, μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά στη δουλειά μου, (που κατέληξε σε διακοπή συνεργασίας την επόμενη χρονιά), ξεκινώ το δικό μου ιστολόγιο. 
Έχω αρχίσει ήδη δειλά-δειλά να γνωρίζομαι με τον κόσμο του διαδικτύου και έχω εντοπίσει πως δεν βρίσκω εύκολα αξιολογήσεις από γονείς για εκδηλώσεις και γενικά δραστηριότητες που αφορούν σε παιδιά. Αποφασίζω λοιπόν να δοκιμάζω με το παιδί μου και να καταθέτω μέσω του blog την προσωπική μου εμπειρία. 
Φυσικά δεν έχω ιδέα αν υπάρχουν άλλα μαμαδο- ή μπαμπαδο-blog!

Λίγο για να ξεφύγει το μυαλό από τα προβλήματα, λίγο θεωρώντας πως ανακάλυψα τον τροχό (χα,χα!), λίγο  αγχωμένα και στημένα στην αρχή, λίγο πιο χαλαρά αργότερα, άρχισα να «φτερουγίζω» στο διαδίκτυο. Και σιγά-σιγά η ζωή μου αλλάζει ριζικά!

Σταδιακά αρχίζω να νιώθω λιγότερο μόνη κι αβοήθητη, ν’ ανακαλύπτω ιδέες, να μειώνεται το άγχος μου σε πολλά θέματα μέσα από το μοίρασμα εμπειριών και σκέψεων, να γελάω, να συγκινούμαι, να γνωρίζω ενδιαφέροντες ανθρώπους (διαδικτυακά και μη), να πειραματίζομαι με καινούργιες ασχολίες και κυρίως να αλλάζει ο τρόπος που βλέπω τα πράγματα.

Κάθε φορά που περνάω «περίεργη» φάση, πάντα αργά ή γρήγορα θα καταφύγω στα «φτερουγίσματα»
Ξαναδιαβάζω τις αναρτήσεις, θυμάμαι πρόσωπα, πράγματα, συναισθήματα και καταστάσεις πίσω από τις λέξεις και συνειδητοποιώ πόσο τυχερή είμαι για όλα αυτά πού έχω (δυστυχώς υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σοβαρά προβλήματα με τα παιδιά τους και παρόλα αυτά τα αντιμετωπίζουν με χιούμορ και δύναμη), για όλες τις «γνωριμίες» που έχω κάνει και τα συναισθήματα που έχω μοιραστεί!

Η καθημερινότητά μας είναι φρενήρης και ο χρόνος λιγοστός. Το διαδίκτυο, αν το χειριστείς σωστά και δεν το αφήσεις να κυριεύσει τη ζωή σου, σου προσφέρει πραγματική επικοινωνία γρήγορα και εύκολα. Και φυσικά πολλούς καινούργιους φίλους που αργά ή γρήγορα θα τους συναντήσεις και θα είναι σαν να τους ξέρεις χρόνια!  

Έτσι λοιπόν η ανυπομονησία είναι μεγάλη που στις 20 Απριλίου στις «Ψηφιακές γειτονιές» θ’ ανταμώσουμε από κοντά παλιοί, καινούργιοι και εν δυνάμει διαδικτυακοί φίλοι!    

Σχόλια

  1. Και στις 20 Απριλίου ήταν ακριβώς όπως τα περιγράφεις: νιώσαμε λιγότερο μόνοι, ανακαλύψαμε ιδέες, γελάσαμε, συγκινηθήκαμε, γνωρίσαμε ενδιαφέροντες ανθρώπους! Χάρηκα πολύ που τα είπαμε έστω και λίγο Φλώρα και θα τα λέμε συχνά διαδικτυακά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καλώς όρισες Χριστίνα! Κι εγώ χάρηκα! Ναι, θα τα λέμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου