Φτερουγίσματα

Το Σεπτέμβρη που μας πέρασε έγινα αποδέκτης ενός email από την κυρία Γιαννακοπούλου Εβίτα υπεύθυνη Διαφήμισης του περιοδικού Kid's Fun. Αφού με ενημέρωνε πως έχει διαβάσει αρκετά από τα «Φτερουγίσματα» και ότι το βρίσκει πολύ ενδιαφέρον, ευχάριστο και αρκετά δημιουργικό, μου ανακοίνωνε ότι ξεκινούσαν και ένα καινούργιο περιοδικό το «Μαμά Δες!» που θα κυκλοφορούσε για πρώτη φορά στις 15 Σεπτεμβρίου πανελλαδικά στα περίπτερα. Μου πρότεινε λοιπόν να συμμετέχω με μία μίνι συνέντευξη σχετικά με το blog, ώστε και άλλες μαμάδες που ίσως να μην γνωρίζουν αυτό τον τρόπο επικοινωνίας να ενημερωθούν. Συμφώνησα με μεγάλη μου χαρά γιατί θεωρώ πως είναι σημαντικό για μας τις μαμάδες να δεχόμαστε βοήθεια. Ανταλλάξαμε μερικά email με τις ερωτήσεις και απαντήσεις. Μετά από λίγες μέρες με ενημέρωσε πως λόγω χώρου στο περιοδικό, δεν δημοσίευσαν την συνέντευξή στο πρώτο τεύχος και ότι θα προσπαθούσαν για το επόμενο και θα με κρατούσαν ενήμερη. Ο καιρός πέρασε και εγώ το ξέχασα, ώσπου πριν λίγες μέ

Στο blog της Χρυσαυγής http://moramamades.blogspot.com/ βρήκα το παρακάτω καταπληκτικό βίντεο, παραγωγή του μαθητή του 2ου γυμνασίου Πρέβεζας Λελόβα Λουκά, που πήρε το ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ του πανελλήνιου διαγωνισμού ΕΡΤ 2010. Απλά απίθανο!!!

Αναδημοσιεύω από το site «Μαμά...δες, μπαμπά...δες», «μια μικρή ιστορία για τα παιδιά που με τη φαντασία τους μπορούν να νικήσουν τα πάντα» Με συγκλόνισε και δεν μπορώ να γράψω τίποτε περισσότερο απ'ό,τι ήδη λέει... «O Moloch διαγνώστηκε με μία σπάνια μορφή καρκίνου στα 28 του. Σήμερα δημοσίευσε στο blog του μία ιστορία, ένα παραμύθι για να δώσει δύναμη στους γονείς και στα παιδιά που μπορει να έχουν διαγνωσθεί με καρκίνο. Μια ιστορία ελπίδας! Το μόνο που ζητάει είναι να αναδημοσιευτεί το κείμενο του όσο μπορεί περισσότερο (αναφέροντας πάντα με σύνδεσμο τον δημιουργό του) και ρωτάει αν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να εικονογραφήσει αυτή την ιστορία ή ακόμη και να την εκδώσει προκειμένου να μοιραστεί στα παιδιά και στους γονείς τους που έχουν ξεκινήσει τον δικό τους αγώνα ενάντια στην ασθένεια του καρκίνου.» «Το παρακάτω είναι μια μικρή ιστορία που έγραψα και απευθύνεται σε παιδιά που πρέπει να αντιμετωπίσουν έναν καρκίνο. Πολλές φορές έχω σκεφτεί ότι αυτό που πέρασα εγώ

Τον τελευταίο καιρό έχω περάσει δύσκολα, με πολλές ανακατατάξεις, προβλήματα και έννοιες στη δουλειά μου και αλλού. Ευτυχώς έχω ένα γιο που καταλαβαίνει πως δεν είμαι καλά πριν το συνειδητοποιήσω εγώ η ίδια και μου «χτυπάει το καμπανάκι». Έτσι λοιπόν, άρχισε ξαφνικά να «βρέχει» το κρεββάτι του τη νύχτα, αλλά και το μεσημέρι στο προνήπιο σχεδόν κάθε μέρα. Αφού συνήλθα από το πρώτο σοκ, συζήτησα με δυο ανθρώπους που εκτιμώ πολύ, οι οποίοι με βοήθησαν να καταλάβω τι έκανα στον εαυτό μου και στο παιδί μου: Παρόλο που «σκοτωνόμουν» να προλάβω να τελειώσω τη δουλειά εγκαίρως και να είμαι εγώ αυτή που θα τον έπαιρνε από το σχολείο και μετά θεωρητικά ήμασταν μαζί, δεν ήμουν εκεί «ουσιαστικά»! Το μυαλό μου «έτρεχε» αλλού: στις εκκρεμότητες, στα προβλήματα, στις δυσκολίες, στις δουλειές. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως ήταν τόσο εύκολο να με παρασύρει η καθημερινότητα με τις έννοιες και τα προβλήματα και να με κάνει να χάσω την εστίασή μου στην ουσία! Και η ουσία είναι πως τα παιδιά μας, η οικ

Το βίντεό μας!!!

Διαβάζω καιρό τώρα τις αναρτήσεις της «ιντερνετικής» φίλης μου της Άσπας , με ατάκες-διαμαντάκια από τις κορούλες της και ζήλεψα! Αποφάσισα λοιπόν να μοιραστώ κι εγώ ένα διαμαντάκι του γιόκα μου, που μας έχει κάνει να γελάσουμε πολύ και έχει γίνει οικογενειακή ατάκα πιά... Πριν αρκετό καιρό, ήταν άρρωστος με το λαιμό του, τη μύτη του κ.λ.π. και μετά από το βραδυνό μπάνιο τού καθάριζα τα αυτιά: Εγώ: Πω, πω, Αγγελάκο, «κερί» που έχουν τ'αυτιά σου! Άγγελος: Είναι...αναμμένο; Πρόσφατα του πήραμε μια τσάντα με τα εργαλεία τού γιατρού για να παίζει και τον είχε πιάσει μανία να μας «εξετάζει». Κατά τη διάρκεια μιας τέτοιας «εξέτασης» λοιπόν όπου «εξέταζε» τα αυτιά μου με το ειδικό εργαλείο: Εγώ: Τι γίνεται λοιπόν γιατρέ μου; Πώς είναι τα αυτιά μου; Άγγελος: Το ένα έχει ένα κερί αναμμένο και το άλλο έναν...καλικάντζαρο!!!΄ Και το πρόσφατο κορυφαίο: Είμαστε σε διαδικασία-ρουτίνα ύπνου, έχουμε βάλει πυζάμες, έχουμε πλύνει δόντια, έχουμε διαβάσει παραμύθι και αγκαλιαζόμαστε γι

Ήμουν φέτος από τις λίγες τυχερές-άτυχες μαμάδες που έκαναν διακοπές τέλη Ιουλίου με αρχές Αυγούστου και έτσι πέρασα ολόκληρο τον Αύγουστο στην Αθήνα. Από επιλογή γιατί μου αρέσει η Αθήνα άδεια, με το προνόμιο να κυκλοφορείς άνετα στους δρόμους, να φτάνεις γρήγορα και χωρίς άγχος στον προορισμό σου, να βρίσκεις να παρκάρεις χωρίς πρόβλημα, να απολαμβάνεις την ομορφιά της πόλης, που δυστυχώς χάνεται τον υπόλοιπο καιρό μέσα στην πολύβουη καθημερινότητα. Δυστυχώς το φετινό καλοκαίρι μου ανέτρεψε όλα τα παραπάνω, με τον εξαντλητικό καύσωνα 20 ημερών που μας επιφύλασσε. Εκτός όμως από τον καύσωνα, διαπίστωσα δυστυχώς, για άλλη μιά φορά, ότι αυτή η πόλη τον Αύγουστο υπολειτουργεί και είναι κρίμα! Έτσι λοιπόν μια μαμά, που πρέπει να βρει τρόπους να απασχολήσει το παιδί της, (δημιουργικά ή μη), τον Αύγουστο στην Αθήνα, περνάει δύσκολες στιγμές πιστέψτε με! Το παιδικό μουσείο κλειστό,φυσικά ούτε λόγος για παιδικές παραστάσεις και εκδηλώσεις! Ακόμη και οι παιδότοποι, (που για μένα είνα

Φέτος είναι η τρίτη χρονιά που έστειλα το παλικάρι μου διακοπές για 10 ημέρες με τη γιαγιά! Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τα ανάμικτα συναισθήματα που ένιωθα, κυρίως επειδή φέτος νομίζω ότι κάπως καλύτερα τα έχω διαχειριστεί και όταν με ρωτούσαν αν μου λείπει, απαντούσα «όχι» χωρίς περιστροφές! Να ξεκαθαρίσω κάτι: Αν άφηνα τον εαυτό μου ελεύθερο και ανεξέλεγκτο, νομίζω ότι δεν θα άφηνα κανέναν και το εννοώ ΚΑΝΕΝΑΝ, να ασχολείται με οποιονδήποτε τρόπο με το παιδί μου! Αυτό είναι ένα συναίσθημα πολύ δυνατό και εμφανίζεται σχεδόν από την πρώτη στιγμή που συνειδητοποιείς ότι αυτό το πλασματάκι είναι ολόδικό σου, εξαρτάται αποκλειστικά από εσένα κι αρχίσεις να εξοικειώνεσαι μαζί του! Με τον καιρό όμως συνειδητοποιείς, ότι αυτό είναι πρακτικά αδύνατον να εφαρμοστεί, ιδίως αν εργάζεσαι, (κάποιος θα πρέπει να φροντίσει το μωρό, όσο εσύ δουλεύεις!), αλλά έτσι κι αλλιώς λόγω αντικειμενικών δυσκολιών, (πρέπει να κάνεις κι ένα μπάνιο βρε αδερφέ, αλλά κυρίως λόγω του ότι κινδυνεύεις να π

Είχα και στο παρελθόν προσπαθήσει να πάω με το γιόκα μου να παρακολουθήσουμε παράσταση Καραγκιόζη. Ήταν πριν από 1 χρόνο περίπου και παιζόταν σε ένα θέατρο στον Πειραιά. Μαζευτήκαμε θυμάμαι η αδερφή μου, η κουμπάρα της με τα δυό της παιδιά, (το ένα κορίτσι 1 χρόνο περίπου πιο μεγάλο από τον δικό μου και το αγόρι της 1 χρόνο περίπου μικρότερο), μια κοινή τους φίλη με το παιδί της και εμείς οικογενειακώς. Οι άντρες των οικογενειών έμειναν έξω για καφέ γιατί το εισιτήριο για όλη την οικογένεια πήγαινε πολύ (άλλο που δεν ήθελαν βέβαια...) Θυμάμαι ότι το θέατρο ήταν γεμάτο κόσμο, αλλά ο δικός μου κρατούσε τα αυτιά του γιατί η μουσική και ο λόγος του Καραγκιοζοπαίχτη από τα μεγάφωνα τον ενοχλούσε (ήταν λίγο δυνατά είναι η αλήθεια...). Μετά από 20 λεπτά περίπου αναγκάστηκα να τον πάρω και να συναντήσουμε τους μπαμπάδες για καφέ και χυμό, αφού ο μικρός διαμαρτυρόταν. Πρέπει να πω ότι ούτε εμένα μου άρεσε ιδιαίτερα, έμενα απαθής με τα αστεία, τα οποία έβρισκα και λίγο παρωχημένα, αλλά έβλεπα

Παραθέτω παρακάτω ένα link από ένα site σχετικά με τη διατροφή του παιδιού, που μου έστειλε η αδερφή μου, και το οποίο βρήκα πολύ ενδιαφέρον. www.dietup.gr/paidi/diatrofi.html Με λίγα λόγια λέει ότι το να ρωτάς το παιδί σου «τι θέλεις να φας;» είναι αγχωτικό για το ίδιο, ενώ ρωτώντας το «θέλεις να φας κοτόπουλο ή μακαρόνια;» του δίνει και την δυνατότητα της επιλογής και στους γονείς την δυνατότητα να ελέγχουν το τι θα φάει χωρίς να μην χαθούν σε ατελείωτες κουβέντες που δεν θα βγάλουν πουθενά και επιπλέον θα χαλάσουν και την ατμόσφαιρα. Εγώ έχω να προσθέσω ότι όλο αυτό λειτουργεί άψογα και σε άλλα θέματα, όπως π.χ. στην επιλογή των ρούχων! Δοκιμάστε να το εφαρμόσετε, αξίζει τον κόπο!

Την περασμένη Παρασκευή το απόγευμα, ξαναπήγαμε με το γιόκα μου στο Allou Fun Park Kidom με αφορμή τα γενέθλιά του την περασμένη ημέρα. Αντί για πάρτυ σκεφτήκαμε ότι το να ξεσαλώσει εκεί με ένα καλό του φίλο θα ήταν καλύτερο και δεν κάναμε λάθος. Σε σχέση με πέρισυ που είχαμε πάει και τα είχαμε αναλύσει πάλι , έχω να επισημάνω τα εξής: Έχουν κατεβάσει το εισιτήριο από 21 σε 19 ευρώ και έχουν και μία προσφορά στα 15 ευρώ για τις ώρες 17:00 με 19:00 μόνο τις καθημερινές. Η Παρασκευή απόγευμα, κατά τη γνώμη μου, είναι καλύτερη μέρα από το Σαββατοκύριακο, διότι έχει λιγότερο κόσμο και λιγότερη ζέστη από το πρωί. Κατά τα άλλα ισχύουν τα ίδια, με το προσωπικό να είναι ευγενέστατο και εξυπηρετικό, τα παιχνίδια διασκεδαστικά και έναν παιδότοπο υπαίθριο, που δεν είχα αναφέρει την προηγούμενη φορά, (γιατί είχαμε πάει πρωί και μάλλον δεν λειτουργούσε μέσα στο λιοπύρι), που έχει εκτός από τα γνωστά φουσκωτά, ένα τεράστιο πειρατικό καράβι για ατέλειωτα παιχνίδια, φαντασία να έχεις (που τα π

Μόλις έλαβα ένα e-mail από την κουμπάρα και καλή μου φίλη τη Σοφία που με χαροποίησε πολύ! Η Σοφία είναι νέα, ωραία και μαμά της Τατιάνας 5 χρονών και του Χρυσόστομου 3 χρονών, δυό γλυκύτατων παιδιών που πολύ συχνά παίζουν με τον Άγγελο το γιό μου. Η καλή μου Σοφία λοιπόν, που είναι μια μαμά με ανησυχίες και που με έχει πολύ στηρίξει στο όλο εγχείρημα των Φτερουγισμάτων, μου προτείνει ένα παιδικό βιβλίο που διάβασε με την κόρη της και τους άρεσε πολύ! Αν και υποτίθεται πώς πρώτα δοκιμάζω με τον Άγγελο και μετά προτείνω, επειδή έχω πολύ ενθουσιαστεί με την πρωτοβουλία της αυτή και επιπλέον την έχω και γραπτή, λέω να σας την μεταφέρω αυτούσια! Ιδού λοιπόν: «Καλημέρα Φλωρίτσα μου! Θέλω να σου πω για ένα βιβλίο, που διαβάσαμε με την Τατιάνα και μας άρεσε πάρα πολύ. Μπορείς να το προτείνεις και σε άλλες μαμάδες στο blog σου. Λέγεται «Η Μαραζούπολη που έγινε Ανθούπολη» της Κατερίνας Αναγνώστου από τις εκδόσεις Μίνωας, για παιδιά από 6 χρονών Υπόθεση: Ήταν κάποτε μία πόλη, ονόματι

Θυμάστε το παραμύθι «τα ταξίδια του Γκιούλιβερ» με τον Γκιούλιβερ να φτάνει ναυαγός στη Λιλιπούτη και να πιάνεται αιχμάλωτος από τους Λιλιπούτειους τα μικρά ανθρωπάκια στο μέγεθος δάχτυλου? Ε, λοιπόν εμείς παίζουμε ένα παιχνίδι που το ονομάσαμε Γκιούλιβερ! Ξεκίνησε τυχαία ένα Σάββατο πρωί που ο μικρός ήρθε στο κρεββάτι μας κουβαλώντας τα αυτοκινητάκια του. Άρχισε λοιπόν να παίζει ανάμεσά μας και ξαφνικά τα τσούλησε πάνω στα πόδια μου που δήθεν ήταν οι δρόμοι, (ούτε λόγος για τα πόδια του πατέρα του καθότι τριχωτός, οπότε καταλαβαίνετε...) Έτσι λοιπόν καθιερώθηκε το παιχνίδι «Γκιούλιβερ», όπου εγώ είμαι ο Γκιούλιβερ που ξαπλώνω στο χαλί και ο Άγγελος αυτός που μετακινεί τα αυτοκινητάκια του πάνω μου και μου δίνει εντολές: «μαμααά βάλε έτσι τα πόδια σου ή τα χέρια σου για να γίνει γέφυρα!!!» Τώρα που το σκέφτομαι το παιχνίδι είναι κυρίως για αγοράκια (εκτός αν το κοριτσάκι σας παίζει με αυτοκινητάκια), χειμερινό (δε λέει να ξαπλώνεις στα πλακάκια, εκτός αν έχει καύσωνα!), ξεκούραστο

Η Ερατώ Χατζημιχαλάκη , στη συνάντηση που είχαμε στο bliss, σε ερωτήσεις που έγιναν, ανάμεσα σε άλλες, σχετικά με τη διαδικασία του ύπνου και τις δυσκολίες της, πρότεινε το εξής: πριν ή μετά το καθιερωμένο παραμύθι, να μοιραζόμαστε με το μπουμπούκι μας αυτό που μας άρεσε περισσότερο και αυτό που μας άρεσε λιγότερο ή καθόλου κατά τη διάρκεια της ημέρας μας και να ζητάμε και από αυτό να μας πει τα αντίστοιχα της δικής του ημέρας. Είπα να το δοκιμάσω και το αποτέλεσμα είναι εντυπωσιακό! Καταρχήν σε αφήνουν άναυδο οι απαντήσεις! «Σήμερα μου άρεσε περισσότερο ο ήλιος!» ή «δεν μου άρεσε που δεν ήρθε κανείς στο σπίτι μας!»(έχω κοινωνικό παιδί τι να κάνουμε!) Επίσης σε βάζει και σένα σε διαδικασία να ψάξεις την ημέρα σου και να βρείς αυτό που σου άρεσε περισσότερο ή λιγότερο, να αξιολογήσεις διαφορετικά τα καλά και τα κακά της ζωής και να διακρίνεις τα σημαντικά και τα ασήμαντα τελικά! Τέλος νομίζω ότι το να μοιράζεσαι στιγμές, έστω και επιγραμματικά, με το παιδί σου, μόνο καλό στη σχέση

Σήμερα καταφέραμε να πάμε σε παιδικό θέατρο μετά από αρκετές αποτυχημένες προσπάθειες στο παρελθόν (αρρώστιες κλπ). Ήταν η δεύτερη παιδική παράσταση που είδε το βλαστάρι μου στη ζωή του, καθώς τούς είχανε πάει πριν από λίγο καιρό με τον παιδικό σταθμό στην παραγωγή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής τής όπερας του Γιόχαν Στράους: «Η Νυχτερίδα» σε σκηνοθεσία τής Κάρμεν Ρουγγέρη. Είδαμε την παράσταση «Μια Φάρμα για τα Ζώα»(4-9χρ.) που παίζεται κάθε Κυριακή 17:15-18:20 στο θέατρο Φούρνος Μαυρομιχάλη 168 ( www.fournos-culture.gr ) Η ιστορία έχει ώς εξής: Στη φάρμα των ζώων όλα κυλούν ήρεμα....Έτσι τουλάχιστον πιστεύει ο κύριος Τζόουνς, ο ιδιοκτήτης της. Τα ζώα όμως έχουν άλλη γνώμη: και ονειρεύονται τη μέρα που θα ζουν ελεύθερα και ανενόχλητα.... Ένα βράδυ το Όνειρο τους έγινε πραγματικότητα! Να όμως που τα πράγματα δεν είναι ακριβώς όπως τα φαντάστηκαν. Τα ζώα αναγκάζονται να πάρουν αποφάσεις.Πως θα οργανώσουν την καινούργια τους ζωή; Σε αυτές τις αποφάσεις τους συμμετέχουν ενεργά και τα

Πώς συνδέονται αυτά τα φαινομενικά διαφορετικά θέματα μεταξύ τους; Επιτρέψτε μου να σας εξηγήσω ευθύς αμέσως: Προχθές στο ενδιαφέρον site www.paidorama.gr , αφού έψαξα για τις εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου, ξεχώρισα μια παρουσίαση βιβλίου που θα γινόταν σήμερα Σάββατο στο πολύ γνωστό βιβλιοπωλείο Ευριπίδης στη στοά στο Χαλάνδρι, Α.Παπανδρέου 11. Ήταν για το βιβλίο του Γιώργου Λεμπέση «Σ τον κόσμο της Τζίνας » των εκδόσεων Παπαδόπουλου. Είχα ακούσει καλά λόγια για το συγκεκριμένο βιβλιοπωλείο πολλές φορές στο παρελθόν, έχουμε κάμποσα βιβλία αυτού του εκδοτικού οίκου στο σπίτι, αναφερόταν σε μια πολύ πρωτότυπη παρουσίαση, έτσι λοιπόν ξεκινήσαμε οικογενειακώς! Το βιβλιοπωλείο: εντυπωσιακό, μεγάλο, με φιλικό προσωπικό και με ένα συμπαθητικό καφέ στο προαύλιο-αίθριο που δεν θέλεις και πολύ για να κάτσεις να πιείς κάτι. Η παρουσίαση βιβλίου: διαφορετική και παιχνιδιάρικη από οργανωτές ψυχαγωγικών θεαμάτων του μικρού θεάτρου. Το βιβλίο όμως και η παρουσίαση κατ'επέκταση, απευθυνότ

Πριν λίγο καιρό είχα τη χαρά να γνωρίσω την Ερατώ Χατζημιχαλάκη, οικογενειακή σύμβουλο. Με εντυπωσίασε τόσο πολύ ο τρόπος που προσέγγιζε τα πράγματα και ο εξαίσιος τρόπος που μιλάει ελληνικά, καθώς και η ίδια σαν άνθρωπος, που δεν άντεξα και τη ρώτησα πολλά πράγματα που με απασχολούν σαν μητέρα. Ήταν χείμαρρος! Αν μπείτε και στη ιστοσελίδα της www.allazo.gr θα καταλάβετε τη δουλειά που έχει κάνει στη συμβουλευτική γονέων. Αποφάσισα λοιπόν να το μοιραστώ όλο αυτό με εσάς και της ζήτησα να γράψει κάτι για «τα φτερουγίσματα». Μου ζήτησε μια ερώτηση για να μπορέσει να περιορίσει λίγο το θέμα, και της την έστειλα. Η απάντηση ήταν εντυπωσιακή και χειμαρρώδης όπως η ίδια. Μπήκα στον πειρασμό να την «περικόψω», αλλά δεν μου πήγαινε η καρδιά γιατί θα έχανε σε ουσία. Πάρτε το χρόνο σας και διαβάστε την, μπείτε και στην ιστοσελίδα της, πραγματικά αξίζει τον κόπο! Εγώ θα επανέλθω σύντομα γιατί με συμβούλεψε σε κάποιο θέμα μου με τον μικρό που με βοήθησε ουσιαστικά και σε άλλα που τώρα τα δ

Φίλοι και φίλες γειά και χαρά!!! Αρρωστήσαμε πάλι και αυτή τη φορά οικογενειακώς!!! Έτσι αφού δεν μπορούσαμε να πάμε πουθενά λόγω εντολών γιατρού και αφού περάσανε τα πολύ δύσκολα με τους πυρετούς και αρχίσανε τα άλλα δύσκολα με τα: «μαμά έλα να παίξουμε!» και «μαμά το ένα και το άλλο», ανακαλύψαμε τα πάζλ!!! Ένας καταπληκτικός δημιουργικός τρόπος να κρατάτε ήσυχο το μικρό σας, να συμμετέχετε ακόμη και όλη η οικογένεια και να σας απασχολεί αρκετή ώρα! Σίγουρα παίζει ρόλο η ιδιοσυγρασία του παιδιού καθώς και η ηλικία του, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να δοκιμάσετε! Επίσης μην διστάσετε να βάλετε «δύσκολα» στο βλαστάρι σας, αν βλέπετε ότι «το έχει», δηλαδή πάζλ για μεγαλύτερης ηλικίας παιδιά! Ο μικρός μου για παράδειγμα είναι 3 μιση χρονών και φτιάχνει πάζλ, με ελάχιστη βοήθεια, για παιδιά 5 χρονών και πάνω! Ένας άλλος ήσυχος τρόπος να απασχοληθείτε δημιουργικά μαζί με το παιδάκι σας είναι η ζωγραφική. Τον ήσυχο τρόπο τον αναφέρω γιατί δεν αντέχετε λόγω ασθενείας και επειδή

Καλή Χρονιά!!! Εύχομαι σε όλους τους γονείς και τα βλαστάρια τους υγεία και πολλά χαμόγελα!!! Ενημερώνω τελευταία στιγμή αλλά δεν «πρόκανα» νωρίτερα και θα σας εξηγήσω γιατί ευθύς αμέσως. Πριν από λίγο καιρό ενημερώθηκα για μία σχετικά καινούργια ιστοσελίδα ( www.pamebolta.gr ) που φιλοδοξεί να είναι ένα site όπου θα μπορούμε να βρούμε τα πάντα για να διασκεδάσουμε με τα παιδιά μας! Εκτός από παιδότοπους, παιδικές εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις κλπ (σε όλη την Ελλάδα παρακαλώ), η πολύ φιλόδοξη παρέα του pamebolta.gr με πρώτη και καλύτερη την Μαρίλη Αντωνέλλου, αποφάσισε να το «εξελίξει» το θέμα και να δώσει σάρκα και οστά, μετά από ψηφοφορία on line, σε μία από τις φιγούρες τής ιστοσελίδας, την Λούση την καμηλοπάρδαλη, μέσα από μία εκδήλωση που θα γινόταν στο Άλσος ΒεΪκου στο Γαλάτσι μέσα στον Νοέμβρη. Η εκδήλωση έγινε και από ότι φαίνεται ήταν πολύ επιτυχημένη, και έτσι στα πλαίσια των Χριστουγεννιάτικων εορταστικών εκδηλώσεων του Δήμου Γαλατσίου ακολούθησαν και άλλες στο «