Φτερουγίσματα

Η αδερφή μου αναμεταδίδει: Πήγαμε με τον ανιψιό το Σάββατο 13/4 στην παιδική θεατρική παράσταση « Ο Τρελαντώνης ». Από ό,τι μου είπε ο ίδιος, αλλά και απ' όσο είδα και τα άλλα παιδιά που ήταν θεατές μαζί με μας, πραγματικά περάσανε πολύ καλά. Δεν φάνηκαν να βαρέθηκαν δυο ολόκληρες ώρες που ήταν η παράσταση (με ένα μικρό διάλειμμα στη μέση περίπου του έργου). Αντίθετα εγώ βαρέθηκα λιγάκι. Υπήρξε μεγάλος συνωστισμός από ηθοποιούς στην σκηνή και ειδικά στην αρχή, (που δεν είχα μπει ακόμα στην υπόθεση του έργου), που με κούρασε αρκετά. Δεν φάνηκε όμως να ενοχλεί τα παιδιά, μάλλον το αντίθετο… Το ίδιο έχω να πω και για τα τραγούδια και τους χορούς της παράστασης, που ενώ τα παιδιά τα παρακολουθούσαν απορροφημένα, εμένα... δεν μου αρέσουν τα μιούζικαλ! Βέβαια οφείλω να ομολογήσω ότι μια θετική ενέργεια, μια ζωντάνια, που σε έκανε να θες να τραγουδήσεις και να χορέψεις κι εσύ την έβγαζε, αλλά δεν μ' αρέσουν βρε παιδί μου τα μιούζικαλ!!! Επίσης μου άρεσαν πάρα πολύ: -το ότι...

Το παλικάρι μου σε νέες ατάκες: Ετοιμάζεται για το σχολείο και ο καιρός μας έχει μπερδέψει λίγο: Με ρωτάει: λοιπόν: -Μαμά, ποιο μπουφάν να βάλω, το ξεμανίκωτο ή το ...μανικωτό; Τρώει πρωινό και έχει γεμίσει ψίχουλα το σύμπαν και τον εαυτό του Παρατηρεί: -Έγινα ...ψιχουλάνθρωπος! Επιστρέφει από την προπόνηση και πίνει νερό για πολλιοστή φορά -Σήμερα είμαι πολύ ...διψάρης! Τον ρωτάω τι θα φάει για βραδινό. Συνήθως τρώει κορν φλέικς. Μου απαντά: -Το ...συνηθιστό μου! Περνάει βιαστικά δίπλα από τον πατέρα του και τον σπρώχνει για να περάσει. Ο δύστυχος πατέρας διαμαρτύρεται: -Γιατί σπρώχνεις καλέ; -Είμαι βιαστικός...τύπος! Πρόκειται να δει ένα παιδικό στην τηλεόραση που του αρέσει πολύ, ενώ εμένα καθόλου Μου λέει με πονηρό χαμόγελο: -Και τώρα θα δω την πανέμορφη...βλακεία!

Το καλοκαίρι του 2009, μια ιδιαίτερα δύσκολη χρονιά στη δουλειά μου, (που κατέληξε σε διακοπή συνεργασίας την επόμενη χρονιά), ξεκινώ το δικό μου ιστολόγιο.  Έχω αρχίσει ήδη δειλά-δειλά να γνωρίζομαι με τον κόσμο του διαδικτύου και έχω εντοπίσει πως δεν βρίσκω εύκολα αξιολογήσεις από γονείς για εκδηλώσεις και γενικά δραστηριότητες που αφορούν σε παιδιά. Αποφασίζω λοιπόν να δοκιμάζω με το παιδί μου και να καταθέτω μέσω του blog την προσωπική μου εμπειρία.  Φυσικά δεν έχω ιδέα αν υπάρχουν άλλα μαμαδο- ή μπαμπαδο- blog ! Λίγο για να ξεφύγει το μυαλό από τα προβλήματα, λίγο θεωρώντας πως ανακάλυψα τον τροχό (χα,χα!), λίγο  αγχωμένα και στημένα στην αρχή, λίγο πιο χαλαρά αργότερα, άρχισα να «φτερουγίζω» στο διαδίκτυο. Και σιγά-σιγά η ζωή μου αλλάζει ριζικά! Σταδιακά αρχίζω να νιώθω λιγότερο μόνη κι αβοήθητη, ν’ ανακαλύπτω ιδέες, να μειώνεται το άγχος μου σε πολλά θέματα μέσα από το μοίρασμα εμπειριών και σκέψεων, να γελάω, να συγκινούμαι, να γ νωρίζω ενδιαφέρον...