Φτερουγίσματα

Κυριακή απόγευμα προς βραδάκι χτυπάει το τηλέφωνο. Άσχημα τα μαντάτα: ο «μεγάλος» (σχεδόν 2 χρονών!) ανιψιός κάνει εισαγωγή στο Παίδων για να κάνει επέμβαση στα αυτάκια του που παραγέμισαν υγρό. Η (αθάνατη!) ελληνική οικογένεια ξαναχτυπά και ανασκουμπωνόμαστε όλοι για να βοηθήσουμε. Σε μένα «πέφτει» ο κλήρος να κάνω babysitting στον μικρό (9 μηνών) ανιψιό επίσης άρρωστο στο σπίτι όλη την Καθαρά Δευτέρα. Άλλη λύση δεν υπάρχει από το να έρθει και ο Άγγελος μαζί μου. Έτσι ο πρίγκηπάς μου υποχρεώθηκε να «καταπιεί» την λαχτάρα του για ποδήλατο και παιχνίδι και πέταγμα χαρταετού (έστω το πρωί που ήταν ακόμη καλός ο καιρός) και να κλειστεί σ’ένα σπίτι παρέα με τη μαμά του που παρ' όλη την καλή της διάθεση να παίξει ίσως λίγο μαζί του, δεν προλάβαινε αφού ο μικρούλης ανιψιός ήταν γκρινιαρούλης (άρρωστος, του έλειπε και η μαμά του). Και το λατρεμένο μου παιδί, παρόλο που φαινόταν από κάποια στιγμή και μετά ότι βαριόταν, έδειξε αξιοζήλευτη ωριμότητα και το αντιμετώπισε όλο αυτό με εντυ...

Μετά το τέλος της 3ης Μαμαδοκυριακής στο bliss, δανειστήκαμε από την γλυκιά Κατερίνα, το βιβλίο « Ποιός φοβάται τον Μπαμπούλα », που ήταν η αφορμή αλλά και η βάση της εκδήλωσης. Η ιστορία έχει ως εξής: « Ο Άντον δεν είναι πάντα φρόνιμος. Κάθε φορά που η μαμά θυμώνει μαζί του, τον φοβερίζει: «Άντον, αν είσαι τόσο άτακτος, θα έρθει να σε πάρει ο Μπαμπούλας!» Και μερικές φορές ο Άντον ζωγραφίζει τον τρομερό Μπαμπούλα όπως τον φαντάζεται. Μέχρι που κάποια μέρα ο Μπαμπούλας έρχεται στ’ αλήθεια…  » Τόσο ανατρεπτική ιστορία είχα καιρό να διαβάσω! Μια ευκαιρία να δούμε οι μαμάδες (οι γονείς γενικότερα) λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Θα επαναλάβω σε αυτό το σημείο, ότι δεν είναι τυχαίο που όταν μας ζητήθηκε από την Κατερίνα στην εκδήλωση, να ζωγραφίσουμε τον Μπαμπούλα όπως τον φανταζόμαστε, οι μαμάδες τον ζωγραφίσαμε μεγάλο και τρομακτικό, ενώ τα παιδιά μικρό και πολύχρωμο! Η ιστορία και η εικονογράφηση σε συνδυασμό με την όμορφη εκδήλωση που είχαμε βιώσει παρέα με τον Άγγελό μου, μα...

Αχ αυτά τα μαξιλάρια... Δεν μας πτόησε ο καιρός που ήταν συννεφιασμένος και έβρεχε, γιατί μέσα είχε έναν Ήλιο ΝΑ (με το συμπάθιο...) Η Κατερίνα Τσομή επί τω έργω... Μαζευτήκαμε που λέτε οι μαμάδες με τα παιδιά μας, η Κατερίνα, η Νάντια και η Χαριάννα και καθήσαμε όλοι κάτω στα μαξιλάρια (το πως σηκωθήκαμε μετά ορισμένες μαμάδες-ονόματα να μην λέμε, οικογένειες να μην θίγουμε-δεν θα το σχολιάσω εδώ γιατί δεν με συμφέρει.).. και συστηθήκαμε φτιάχνοντας έναν ιστό... και η Κατερίνα μας διάβασε το παραμύθι «Ποιός φοβάται τον Μπαμπούλα;» αλλά στα μισά του παραμυθιού σταμάτησε πάνω στο καλύτερο.... και μας έδωσε πολύχρωμα χαρτιά και μπογιές να ζωγραφίσαμε τον Μπαμπούλα όπως τον φανταζόμαστε ο καθένας...και δεν είναι τυχαίο που οι μαμάδες κάναμε τεράστιους και άγριους Μπαμπούλες, ενώ τα παιδιά μας μικρούς και χαριτωμένους....τα παιδιά επιβεβαιώθηκαν από το παραμύθι.... που μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για τους φόβους μας τόσο οι μαμάδες, όσο και τα παιδιά και να συζητήσ...