Α Δημοτικού (ανεπίσημα)

Φωτογραφία Α Δημοτικού όταν ήμουν κι εγώ ένα φοβισμένο πρωτάκι! 

Εχθές πήρα το γιόκα μου και επισκεφτήκαμε το Δημοτικό σχολείο όπου θα ξεκινήσει την Α Δημοτικού. Η αφορμή ήταν να προσκομίσουμε τις δύο βεβαιώσεις γιατρών που «χρωστούσαμε» από την εγγραφή του τον Ιούνιο. Η αιτία όμως, ήταν να έχει μια πρώτη επαφή με το σχολείο που θα στεγάσει έξη χρόνια από τη ζωή του και από το οποίο αποφοίτησα κι εγώ.
Αφού αφήσαμε τα χαρτιά στο γραφείο των δασκάλων, κάναμε μια μεγάλη βόλτα σε όλο το σχολείο. Επισκεφτήκαμε κάθε αίθουσα ξεχωριστά, τις τουαλέτες, το κυλικείο, του μίλησα για τις αλλαγές που έβλεπα να έχουν γίνει από τότε που τελείωσα εγώ και τον άφησα να ρωτήσει ό,τι άλλο ήθελε.
Αργότερα μέσα στην ημέρα, τον ρώτησα πώς του φάνηκε και αν κάποιο σχολείο από τα δύο (Νηπιαγωγείο ή Δημοτικό) του αρέσει περισσότερο εμφανισιακά.
«Το νηπιαγωγείο μου!» ήταν η αυθόρμητη απάντηση και αυτό μου έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε λίγο για το άγχος που παραδέχτηκε πως έχει.
Προτείνω ανεπιφύλακτα μια τέτοια «βόλτα» για όλα τα υποψήφια πρωτάκια. Νομίζω πως βοηθάει να μετριαστεί κάπως το άγχος της πρώτης μέρας και να ξεκινήσει μια σχετική συζήτηση με τον γονιό που ίσως αλλιώς δεν θα γινόταν ποτέ (τουλάχιστον το δικό μου παιδί όταν είναι αγχωμένο, δεν θα το παραδεχτεί και δεν θα το συζητήσει σε απευθείας ερώτηση/συζήτηση)
Σας παραθέτω κι ένα μικρό απολαυστικό απόσπασμα από την συζήτησή μας:
Εγώ: «Είσαι κάπως αγχωμένος με το καινούργιο σχολείο έτσι; Όσο πατάει ο ελέφαντας;»
Άγγελος: «Μα ο ελέφαντας πατάει πολύ!»
Εγώ: «Ακριβώς γι αυτό το λέω! Είσαι αγχωμένος όσο πατάει ο ελέφαντας, ή όσο πατάει η γάτα;»
Άγγελος: (αφού σκέφτεται λίγο) «Όσο πατάει η καμηλοπάρδαλη!»