«Καινούργιοι γονείς για καινούργια παιδιά»

Για την ΕρατώΧατζημιχαλάκη σας έχω ξαναμιλήσει. Μου είχε κάνει την τιμή να μου γράψει κι ένα κείμενο εδώ στα «Φτερουγίσματα» όταν την ρώτησα: «αν τελικά χρειάζονται οι γονείς ψυχολογική υποστήριξη και συμβουλευτική βοήθεια στο μεγάλωμα των παιδιών τους ή αρκεί το ένστικτό τους;»
Έκτοτε συνεργαστήκαμε, αλληλοεκτιμηθήκαμε, σιγά-σιγά η σχέση μας εξελίχθηκε και τολμώ πια να πω πως μας συνδέει μια ουσιαστική φιλία.

Πρόσφατα η Ερατώ έγραψε το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «καινούργιοι γονείς για καινούργια παιδιά»
Ως θαυμάστριά της και γονιός, άρα άμεσα ενδιαφερόμενη, έσπευσα να το διαβάσω με εξαιρετικό ενδιαφέρον.

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=results&Titlesid=180973
Η προσέγγιση της διαπαιδαγώγησης από τη σκοπιά της ατομικής ψυχολογίας που εισήγαγε ο Alfred Adler και συνέχισε ο Rudolf Dreikurs που αναπτύσσεται στο βιβλίο, μου ήταν γνώριμη από βιβλία που μου είχε συστήσει η ίδια η Ερατώ να διαβάσω, αλλά και από άρθρα της.

Η σύνδεση όμως της ψυχολογίας με την πνευματικότητα είναι κάτι που πρώτη φορά διάβαζα και ομολογώ πως με συνεπήρε, με δυσκόλεψε, με άγγιξε, με προβλημάτισε, με απελευθέρωσε!

Με απλές εφαρμόσιμες συμβουλές προς τους γονείς, έρχεται να προσθέσει στον σπουδαιότερο ρόλο που καλούμαστε να παίξουμε, το ρόλο του γονιού, κάτι σπουδαιότερο από το να είμαστε ένας απλός γεννήτορας σώματος. Να μας κάνει ν’ αντιληφθούμε πως είμαστε ο φορέας που επιλέγει η ψυχή του νεογέννητου ανθρώπου, για να πορευτεί στην εξέλιξη, στην αέναη διαδρομή του πνευματικού του εαυτού.

Άλλοτε εύκολο, άλλοτε περιεκτικό και πυκνό σε έννοιες και ιδέες, προσεγγίζει το γονεϊκό ρόλο δίνοντας επιλογές, που αν εφαρμοσθούν με σταθερότητα κι αγάπη, οδηγούν στο χτίσιμο της αυτοεκτίμησης των παιδιών μας.

Με απλά παραδείγματα «αγκαλιάζει» την καθημερινότητα του απλού ανθρώπου που στοχεύει στην ορθή ανατροφή του παιδιού του.
Βοηθά τον σημερινό γονιό, πολύ περισσότερο τον πνευματικά ανήσυχο γονιό σε όλη την έκταση των αναγκών του «θυμίζοντας» ξεχασμένες αλήθειες.
«Ανακουφίζει» επιβεβαιώνοντας την ορθή στάση σε κείνον το γονιό που επιλέγει να βιώνει τη ζωή του ως πνευματικό ον.

Όμως θα ήθελα να διευκρινήσω: αν είστε από εκείνους που πιστεύουν πως γεννιόμαστε και πεθαίνουμε από απλή σύμπτωση καλύτερα να μην κάνετε τον κόπο. Παρόλο που υπάρχουν πολλά σημεία του βιβλίου που θα μπορούσαν να σας φανούν χρήσιμα, μπορείτε να τα βρείτε κι αλλού χωρίς να μπείτε σε μονοπάτια που δεν σας εκφράζουν.

Όσοι από σας πιστεύετε ότι πριν και μετά το ταξίδι μιας ζωής, επιτελείται κάποιο πολύ μεγαλύτερο ταξίδι, το ταξίδι της ψυχής, θα το λατρέψετε.
Όσοι πάλι θέλετε να το διαβάσετε παρά την αμφιβολία, προσεγγίστε το με ερευνητική διάθεση και ματιά παρατηρητή. Είναι γραμμένο με πολύ αγάπη. Αγάπη χωρίς όρους.
Γιατί όπως γράφει σε κάποιο σημείο του:

«Δεν σε αγαπώ γι’αυτό που έκανες.
Δεν σε αγαπώ γι’αυτό που δεν έκανες.
Σε αγαπώ γι’αυτό που είσαι, ό,τι κι αν είσαι» 

Σχόλια